Je leven loopt als een trein, carrière gemaakt, je huis op orde, je hebt alles wat je hartje begeert. De jaren vliegen voorbij. En ineens stopt het heel even: je bent ziek geworden. Niets dodelijks maar wel met impact. Even tijd voor pas op de plaats. Waar sta je in je leven? Wat heb je nu nodig, en hoe ga je dat voor elkaar krijgen?
Als je de vijftig bent gepasseerd gebeuren er onverwachte dingen in je leven. En dan ga je nadenken. Wil ik wel werken tot mijn 67ste? Woon ik nog naar mijn zin, of is er iets veranderd? Hoe zou ik het eigenlijk willen hebben rond of na mijn pensioen?
Wij wonen heerlijk, maar erg groot. De schuur is eigenlijk voor alle klussen te klein. Onderhoud van het grote huis vergt fysiek en financieel best veel van ons. Maar ja, je gaat dat niet zomaar inruilen voor een rijtjeshuis. Het zaadje is dan wel geplant: waarvoor zou ik het dan wél inruilen? Deze fase is leuk omdat het concreet nog geen gevolgen heeft, maar je wel de fantasie de vrije loop kan laten. Allerlei woonopties passeren de revue, en je praat erover met je partner. In ieder geval een grotere schuur voor hobby en klussen, en buitenruimte (tuin, stukje grond). En het liefst fijne buren. Hoe mooi zou het zijn om die te kunnen kiezen? Je praat erover met vrienden, en die blijken er dan hetzelfde over te denken: daar zijn dus je buren.
Hoe meer erover wordt gepraat, hoe meer het plan vorm krijgt. Aftasten: wat wil ik, wat willen de anderen? Dan ga je ook rondkijken, wat zijn serieuze mogelijkheden? Inmiddels met zijn zessen, iedereen brengt zijn eigen stukje in. We maakten afspraken voor bezichtiging van mogelijk geschikte panden, een heel belangrijk onderdeel in het proces omdat je er pas iets bij voelt als je op de plek zelf staat, en het helpt om scherper te krijgen waar we naar op zoek zijn.
Gaandeweg kwamen we erachter wat we zochten: een mooie plek met weids uitzicht, niet te ver van de ‘bewoonde wereld’, betaalbaar, met (mogelijkheden voor) drie levensloopbestendige en zelfstandige wooneenheden, met een gemeenschappelijke klusruimte en voldoende buitenruimte. Bij de eerste twee serieuze opties liepen we aan tegen de regelgeving (niet meer dan 1 wooneenheid toegestaan, bouwen niet toegestaan in het buitengebied) en tegen de angst van makelaars om te verkopen aan meer dan 1 stel. Daarnaast daalde het woningaanbod ook nog snel door de coronacrisis.
We namen een aankoopmakelaar in de arm en breidden ons zoekgebied nog iets uit. En sneller dan verwacht, stuitten we op een agrarisch bedrijf dat ging stoppen, in het buitengebied nabij Amersfoort. De plek is perfect, de bedrijfswoning charmant en groot genoeg, en het erf sfeervol met de grote veestallen. Daar zouden twee mooie schuurwoningen in passen, met nog ruimte over voor klussen. Het is gelukt om dit te kopen (om te beginnen met z’n tweeën), en alle zes zijn enthousiast.
Ja, en dan heb je een (recent beëindigd) agrarisch bedrijf gekocht….dat heeft wel wat gevolgen voor de hypotheek (het is geen woonhuis), de verzekering (de schuren zijn groter dan het huis, dus uitgesloten) en de WOZ waarde (die is niet openbaar). En dan, hoe gaan we het gesprek met de gemeente openen over onze plannen? Zou het mogelijk zijn om vergunning te krijgen, en/of een bestemmingsplan wijziging? Welke mensen kunnen ons hierbij adviseren? Wat vindt de buurt ervan? Wat zou een realistisch tijdspad zijn? En wat een realistische begroting?
In de komende afleveringen kunt u met ons mee beleven welke stappen we tot nu toe hebben gezet, en met welk resultaat.
Woonvisie concept
Wekelijkse vergaderingen met z’n zessen
Eerste contact met de gemeente (kennismaking)
Eerste contact met de buurt
Op locatie met de architect
Adviseur (DoLa)
Woonvisie document
Eerste contact met de landschapsarchitect
Tweede contact met de gemeente op locatie
Schetsen voorleggen aan de gemeente
